Estás en anuncios.
por Iria Otero Fernández
Suenan campanas extractoras.
En la cocina, atardeceres robados de invierno.
El centrifugador de lechugas
me pone los nervios a escurrir.
Acaricias La ropa para mañana,
5 minutos de tiempo añadido, dice el Despertador.
Legañas de reposición. Intuyo que no hay trato.
Mientras, quiero hablarte.
Estás en anuncios.
Suenan campanas extractoras.
En la cocina, atardeceres robados de invierno.
El silencio enciende el televisor.
Prime time de sentimientos.
Ponen un reality de ficción.
No salimos en los créditos.
Mientras, quiero hablarte
Estás en anuncios.
Me gustó mucho tu estilo. Es bastante único, no suelo leer poesía así 🙂
Me gustaLe gusta a 1 persona
Sólo puedo darte las gracias más sinceras de parte de una humilde prenda delicada que no sabe separar la ropa blanca de la de color, ni poner la lavadora de sentimientos. Muchísimas gracias por tus palabras. De verdad 🙂 !!
Me gustaMe gusta
Necesito consejo. ¿existe algún programa -no importa cuán agresivo sea- para quitar manchas provocadas por la lejía del aburrimiento?
He puesto la zona afectada por las jodidas manchas (casi toda la piel) a remojo de diferentes cuerpos, siempre con un pre-lavado de chupitos de orujo y cardhu, pero ni por ésas.
Sé que te sobra imaginación para ayudarme,
Agradecido de antemano.
🙂
Me gustaLe gusta a 1 persona
Te comenté justo debajo, hoy tengo un centrifugado de más y se ve que ando un poquito así… 😉
Me gustaMe gusta
Estimado Insomne,
Debo señalar en primera instancia que su comentario a parte de secuestrarme una inocente sonrisa, ha provocado un centrifugado de incertidumbre al mismo tiempo.
Nada me gustaría (mejor dicho) necesitaría más que encontrar la solución que contrarreste la acción de la lejía del aburrimiento que come todo los sentimientos de color que rodean nuestra piel. Un cacito de oxiation ayuda, pero me temo que la solución pasa por un lavado de sentimientos a alta temperatura y sobretodo un buen suavizante de tristezas. Pero si todo esto no es suficiente, le copio por adelantado aquí mismo la respuesta que una vez una madre le dio a su hija ante la misma pregunta. Era una entrada que tenía pensado publicar algún día, pero su pregunta bien la merece.
Un abrazo muy pero que muy delicado.
Nos vemos en las noches insomnes de prime time de sentimientos 😉
Pequena Amelie, se espertaches e xa é polo día, lémbrate de ir á lavandería:
Hoxe non leves o vestido branco, xa es maior…Colle o que atopes, o máis colorido, o máis alegre, o máis atrevido…
Hoxe vas abandonar o programa de prenda delicada sí, así que despídete das túas prendas brancas e incoloras…
Hoxe toca un centrifugado urxente, una mestura rápida a 90º acompañada de tódalas cores posibles …
Hoxe vas deixar de ser unha prenda delicada…
Mamá*
Me gustaLe gusta a 1 persona
Muy mucho agradecido, sabía que podía contar con usted para este tema tan «delicado».
Creo que Bebe cuando escribió algún estribillo de su canción «Ella» se inspiró literalmente en el discurso de la mamá de Amelie, pero como la retranca galega no acaba de ser todo lo comercial que debiera le puso ese gusanillo pop y rocanrolero..
Voy a seguir al pie de la letra las directrices aunque acabe pareciéndome al payaso de Micolor, cosa que me parece estupenda, ademas podré asistir a las manifestaciones antigobierno sin incumplir sus leyes (no capucha, no cara tapada, no casco de moto, etc)
Pero como soy muy dado a dejar las cosas para después me obligaré con una banda sonora, ésta por ejemplo:
(recojo los abrazos, se los cambiaré por bicos)
😉
Me gustaMe gusta